Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΙΓΙΝΑΣ

Τα διάφορα ευρήματα στην περιοχή της Κολώνας και σε άλλες περιοχές της, φανερώνουν ότι οι πρώτοι κάτοικοι στην Αίγινα εμφανίστηκαν στο δεύτερο μισό της 4ης χιλιετηρίδας π.Χ. (3500-3000 π.Χ)

Οι πρώτοι κάτοικοι ήρθαν από την Πελοπόννησο. Aλλοι εγκαταστάθηκαν στο Λόφο της Κολώνας και ζούσαν από την ναυτιλία, έχοντας λιμάνι στον Όρμο της Καραντίνας και άλλοι εγκαταστάθηκαν στον Μεσαγρό και ζούσαν από την γεωργία.

Η αποίκιση του νησιού συνεχίστηκε από τους Αιγαίους, κατά την Πρώϊμη Εποχή του Χαλκού (2500-2000 π.Χ.). Εγκαταστάθηκαν στην Κολώνα και ασχολήθηκαν με την ναυτιλία και το εμπόριο.

Κατά την περίοδο 2000-1600 π.Χ., οι Αιγινήτες άρχισαν να αναπτύσσουν μεγάλη εμπορική και ναυτική δραστηριότητα.

Γύρω στο 1400-1300 π.Χ., εγκαθίστανται στην περιοχή του Όρους οι Μυρμιδόνες προερχόμενοι από την Θεσσαλία και ιδρύουν το Ναό του Ελλάνιου Δία.

Περίπου το 950 π.Χ. έχουμε την κάθοδο των Δωριαίων στο νησί και περί τον 7ο π.Χ. αιώνα η Αίγινα συμμετέχει με τον Πόρο και 5 άλλες πόλεις στην Αμφικτιονία της Καλαυρείας. Η Αμφικτιονία στην αρχή ήταν θρησκευτική και αργότερα πολιτική ομοσπονδία. Μέλη της ήταν η Ερμιόνη, ο Πόρος η Επίδαυρος, η Αίγινα, οι Πρασιές, η Αθήνα κι ο Ορχομενός. Η Αμφικτιονία χρησίμευε για επίλυση τυχόν διαφορών τους, καθώς και για εμπορικές συναλλαγές. Γνώρισε τη μεγαλύτερη ακμή της από τα τελευταία προϊστορικά χρόνια μέχρι τον 5ο αιώνα π.Χ.

Από το 734 έως το 459 π.Χ., η Αίγινα μπορεί και συναγωνίζεται μεγάλες εμπορικές πόλεις της Μ. Ασίας. Γύρω στο 650 π.Χ, για τις εμπορικές τους συναλλαγές οι Αιγινήτες έκοψαν δικά τους ασημένια νομίσματα, που έφεραν στην μία όψη τους την εικόνα μιας χελώνας, χαρακτηριστικό του θεού Ποσειδώνα.

Κατά τον 6ο αιώνα π.Χ. η Αίγινα είχε δικαστήρια και γιατρό. Στην Κολώνα υπήρχαν ωραία σπίτια, δημόσια κτίρια, ναοί και η πόλη ήταν πολύ καλά οχυρωμένη. Έγινε η Ακρόπολη του νησιού περιστοιχιζόμενη από ισχυρά τείχη.

Είχε ένα στρατιωτικό και ένα εμπορικό λιμάνι και ο πληθυσμός της ήταν 40.000 ελεύθεροι και περίπου 400.000 δούλοι.

Γύρω στο 500 π.Χ. η Αίγινα μονοπολούσε το εμπόριο της ανατολικής Μεσογείου, του Εύξεινου Πόντου και έφτασε στο υψηλότερο σημείο δύναμης και πλούτου.

Το 480 π.Χ. πήραν μέρος στην Ναυμαχία της Σαλαμίνας, μαζί με τους υπόλοιπους Έλληνες ενάντια στους Πέρσες.

Οι Αιγινήτες αν και ήταν σε αντίθεση με τους Αθηναίους, επειδή ο Αθηναϊκός στόλος ήταν πολύ ισχυρός και επειδή υπήρξε αλλαγή της πολιτικής, στάθηκαν στο πλευρό των Ελλήνων και μαζί με τους Αθηναίους πήραν τα πρωτεία της νίκης στην Σαλαμίνα.

Μετά την Ναυμαχία της Σαλαμίνας οι Αιγινήτες δεν επωφελήθηκαν από αυτήν, ούτε αύξησαν την δύναμή τους.

Η Αίγινα, φίλη της Σπάρτης, αποφάσισε να συμμαχίσει το 459 π.Χ με την Κόρινθο. Αυτό δεν άρεσε στους Αθηναίους, οι οποίοι επιτέθηκαν στον Αιγινήτικο στόλο, τον νίκησαν και στη συνέχεια πολιόρκησαν την πόλη και την κατέλαβαν σε λίγους μήνες. Οι ΑΘηναίοι υποχρέωσαν την Αίγινα να γκρεμίσει τα τείχη, να παραδώσει τα πλοία της και οι Αιγινήτες να πληρώνουν φόρους υποτελείας.

Κατά την διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολεμου (431-404 π.Χ) οι Αθηναίοι έδιωξαν τους Αιγινήτες στην Πελοπόννησο και έφεραν στο νησί Αθηναίους. Μετά το τέλος του πολέμου ο Λύσσανδρος επανέφερε στην Αίγινα τους Αιγινήτες.

Μετά το θάνατο του Αλέξανδρου η Αίγινα ανήκε στην Αχαϊκή Συμπολιτεία. Ο στόλος του Βασιλιά της Περγάμου και των Ρωμαίων πολιόρκησε, νίκησε και κατέλαβε την πόλη, την οποία λεηλάτησαν και κατέστρεψαν.

Αργότερα, γύρω στο 133 π.Χ., η Περγαμος κληροδότησε την Αίγινα στους Ρωμαίους, οι οποίοι οδήγησαν το νησί σε ξεπεσμό. Οι Ναοί ερειπώθηκαν και τα αρχαία που είχαν απομείνει μεταφέρθηκαν έξω από την Αίγινα.

Μετά το 400 μ.Χ, πολλοί Πελοποννήσιοι κατέφυγαν στην Αίγινα για να γλυτώσουν από τις επιδρομές των Γότθων και των Ερούλων. Ο πληθυσμός αυξήθηκε, η πόλη ξαναχτίστηκε και το εμπόριο αναγεννήθηκε.

Η Αίγινα λόγω της ιδιομορφίας του εδάφους που παρουσίαζε το μεγαλύτερο μέρος του νησιού, δέχτηκε πολλές επιδρομές. Τον 6ο αιώνα μ.Χ. από τους Αβάρους και στη συνέχεια, κατά τον 9ο μ.Χ αιώνα η επιδρομή των Σαρακηνών πειρατών, που ανάγκασε τους κατοίκους να αποτραβηχτούν από τα παράλια και να χτίσουν την Παλαιοχώρα.

Όταν οι σταυροφόροι κατέλαβαν την Κωνσταντούπολη (1204), η Αίγινα παραχωρήθηκε στους Βενετούς. Έτσι είχαμε την πρώτη Βενετοκρατία (1451 - 1540). Το 1537 μ.Χ. οι Τούρκοι κήρυξαν τον πόλεμο στην βενετία και ο αρχηγός του στόλου των Τούρκων, Βαρβαρόσα, κατέστρεψε και έκαψε κυριολεκτικά την Αίγινα. Διασώθηκαν μόνο λίγες Εκκλησίες στην Παλαιοχώρα.

Η πρώτη Τουρκοκρατία κράτησε από το 1540 μέχρι το 1687. Στη συνέχεια ο Ενετός Μοροζίνης και οι Βενετοί ξαναπήραν την Αίγινα, το εμπόριο αναγεννήθηκε και η οικονομία βελτιώθηκε.

Από το 1715 μέχρι το 1821 έχουμε την δεύτερη Τουρκοκρατία, μέχρι την Επανάσταση του 1821, στην οποία η Αίγινα έπαιξε σημαντικό ρόλο.

Οι Αιγινήτες πολέμησαν στο Χάνι της Γραβιάς, στη Μάχη του Αγίου όρους, στο Φάληρο και βοήθησαν στον εφοδιασμό της Ακρόπολης με τον Φαβιέρο.

Το 1828 έγινε η πρώτη πρωτεύουσα της Ελλάδας με πρώτο κυβερνήτη τον Ιωάννη Καποδίστρια. Το 1829 η πρωτεύουσα μεταφέρθηκε στο Ναύπλιο και ο πληθυσμός της Αίγινας ελαττώθηκε αρκετά και έτσι η Αίγινα, ύστερα από μία πρόσχερη άνοδο στην περίοδο που ήταν η πρωτεύουσα, ξαναγύρισε στην παλιά ήρεμη ζωή μιας επαρχιακής πόλης.