ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΤΗΣ ΑΙΓΙΝΑΣ - ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ

Η αρχιτεκτονική τελικά ίσως είναι κάτι τόσο ζωτικό όσο και ο αέρας που αναπνέουμε. Αναπνέουμε σχήματα, χρώματα, εικόνες, αναμνήσεις, ιστορία, ομορφιά. Είναι πολυτέλεια λοιπόν σήμερα να μιλάμε για διάσωση και ανάδειξη της αρχιτεκτονικής κληρονομιάς του νησιού μας; Μπαλκόνια που πλέουν στο υπέροχο φως της Αίγινας, στέγες που χαμογελάνε στον ουρανό και αυλές που γεμίζουν την καρδιά μας λουλούδια.

Η Αιγινήτικη αρχιτεκτονική έχει επιδράσεις ξένες αλλά και από την προηγούμενη παράδοση. Έχουμε το νησιώτικο λαϊκό σπίτι, το νεοκλασικό σπίτι με την χαρακτηριστική αξονική τοποθέτηση παραθύρων και πορτών και τέλος, το Πελοποννησιακό σπίτι με κεραμίδια και μη αξονική τοποθέτηση.
Οι κλιματικές συνθήκες μας δίνουν ανοιχτές αυλές και χαγιάτια. Το υλικό είναι το πουρί, μια πέτρα ζεστή και ευκολοδούλευτη.

Οι αλλοιώσεις στο αρχιτεκτονικό ύφος οφείλονται και στα καινούργια υλικά το τσιμέντο και το μπετόν.
Έχουμε ακόμη τα χαρακτηριστικά τοξωτά παράθυρα, "τα ανακουφιστικά τόξα" φτιαγμένα με πέτρες-σφήνες και χωρίς ξύλο.
Βλέπουμε τα πλούσια χρώματα και τα χρωματιστά ταβάνια, χαρακτηριστικά της Αιγινήτικης αρχιτεκτονικής.

Τώρα τελευταία παρατηρείται η αλλαγή χρήσης διαφόρων παραδοσιακών κτισμάτων. Ένας τρόπος πραγματικά λειτουργικός για την διάσωση της κληρονομιάς μας. Παράδειγμα η Ιονική τράπεζα.
Ο τουρισμός έχει βέβαια και αυτός το μερίδιό του στην αλλοίωση της αρχιτεκτονικής φυσιογνωμίας του νησιού. Ας μην τρομάζουμε όμως. Η διαφύλαξη αυτής της φυσιογνωμίας δεν σημαίνει μουσειακή διατήρηση, και μάλιστα συμφέρει απ' όλες τις πλευρές.

Άλλωστε ποιος μπορεί να κοστολογήσει τη χάρη και την ποιότητα ζωής;
Η αξιοποίηση δεν ισοδυναμεί απαραίτητα με καταστροφή. Μπορούμε να φτιάξουμε χώρους ψυχαγωγίας και κουλτούρας αξιοποιώντας παραδοσιακά κτίρια και διασώζοντάς τα.

Κάτι που ήδη γίνεται με το Καποδιστριακό ορφανοτροφείο, τον πύργο του Μαρκέλου και το λαογραφικό μουσείο. Το μεράκι μας τελικά θα καταφέρει "να τραβήξει" τα απαραίτητα κονδύλια.